“Tinandaan ni Maria ang lahat ng ito at pi nagnilay-nilayan sa kanyang puso” (Lucas 2:19). Ang kanyang walang patid na pagninilay ay napakaganda! Ang kanyang lubos na katahimikan ay nagtataglay ng isang pang-akit para sa isang kaluluwang nagmamahal.
Paano tayo mabubuhay tulad ni Maria sa kanyang sagradong katahimikan, kung tayo ay tinatawag upang ipalaganap ang Ebanghelyo kung minsan sa pagsasalita sa bawat uri
ng pook — sa mga pabrika, sa mga paaralan, sa mga sulok ng lansa ngan, sa mga mayaman at sa mga mahirap?
Nagsalita rin si Maria. Ibinigay niya si Hesus. Wala pang naging higit na dakilang sugo sa mundo kaysa sa kanya. Wala pang nakapagbigkas ng ganoong mga salita tulad niya, siya na nagbigay ng Kataga.
Tunay at karapat-dapat siyang tawaging Reyna ng mga Apostoles.
Gayunpaman, siya ay tahimik. Dahil ang da lawa ay hindi makapagsasalita ng sabay. Kaila ngan la ging nakasandig ang salita sa katahimikan, tulad ng isang larawan sa isang likuran. Nanatili siyang tahimik dahil siya’y isang nilalang. Ang yaong walang halaga sa kanyang sarili lamang ay hindi nagsasa lita. Subalit sa ganoong kawalang-halaga nagsa lita
si Hesus at pinahayag ang Kanyang sa rili. Ang Diyos, ang Maylikha at Lahat, ay nagsa lita sa kawalang-halaga ng nilalang.
Kung gayon, paano ako mabubuhay katu lad ni Maria? Paano ko hahayaan ang kanyang mga katangian na itugma ang aking buhay? Sa pama magitan ng pagpa tahimik sa nilalang na nasa akin at pag pahintulot sa Espiritu ng Panginoon na mag salita sa likuran ng katahimikang ito. Sa paraang ito maisasabuhay ko si Maria at si Hesus. Maisasa-buhay ko si Hesus sa likuran ni Ma ria. Isasabuhay ko si Hesus sa pagsasabuhay kay Maria.
